növraq

is. <ər. «rövnəq» sözünün təhrif forması> Bəzək, yaraşıq, lətafət, gözəllik, parlaqlıq. Qar tutub Şah dağını; Don vurub növrağını; Çəkilib tülək tərlan; Sar alıb ovlağını. (Bayatı). // Məc. mənada. Gül büsatı, gül əndamı, gül üzü; Mənim üçün hər növrağı şirindir. A. Ə..

◊ Növraq dönmək – zəmanə dəyişmək, əvvəlki işlərdən iz qalmamaq. <Qarı:> Növraq gör necə dönüb, a qız, qədim əyyamlarda çapqınçılığa, özü də harda, çöldə, kəndkəsəkdə gecə çıxardılar. Ə. Ə..